剑阁赋（李白）

　　xián yáng zhī nán，zhí wàng wǔ qiān lǐ，jiàn yún fēng zhī cuī wéi。qián yǒu jiàn gé héng duàn，yǐ qīng tiān ér zhōng kāi。shàng zé sōng fēng xiāo sà sè jù，yǒu bā yuán xī xiāng āi。páng zé fēi tuān zǒu hè，sǎ shí pēn gé，xiōng yǒng ér jīng léi。

　　咸阳之南，直望五千里，见云峰之崔嵬。前有剑阁横断，倚青天而中开。上则松风萧飒瑟飓，有巴猿兮相哀。旁则飞湍走壑，洒石喷阁，汹涌而惊雷。

　　sòng jiā rén xī cǐ qù，fù hé shí xī guī lái?wàng fū jūn xī ān jí，wǒ chén yín xī tàn xī。shì cāng bō zhī dōng zhù，bēi bái rì zhī xī nì。hóng bié yàn xī qiū shēng，yún chóu qín ér míng sè。ruò míng yuè chū yú jiàn gé xī，yǔ jūn liǎng xiāng duì jiǔ ér xiāng yì!

　　送佳人兮此去，复何时兮归来?望夫君兮安极，我沉吟兮叹息。视沧波之东注，悲白日之西匿。鸿别燕兮秋声，云愁秦而暝色。若明月出于剑阁兮，与君两乡对酒而相忆!